Werk is alles?!
Als jouw werk wegvalt wat blijft er dan van jou over? Is dat een confronterende vraag 🤔 ?

Ik coach veel ondernemers waarbij hun bedrijf een (te) grote rol speelt in hun dagelijkse leven. Veel uren maken, veel bereikbaar zijn, veel doen voor een ander, veel zorgen maken of het wel goed gaat komen, veel contacten onderhouden. Kortom, heel veel AAN staan.

Als dit herkenbaar is, dan is jouw bedrijf de grootste prioriteit van je leven geworden. Je besteedt er veruit de meeste uren aan en bent er bijna non-stop met je gedachten bij aanwezig.
Maar wil je dat eigenlijk wel? Wil jij dat jouw bedrijf bovenaan je lijstje staat? Dat daaronder je familie, je vrienden, je (mentale) gezondheid komen te staan?

Voor mijzelf was dit een harde constatering 😟 . Dat ik werken belangrijker had gemaakt dan al het andere. Ik probeer dit bewustzijn nu ook mee te geven aan de ondernemers die ik mag coachen. En dat is soms confronterend, maar op de langere termijn mega waardevol.

Ik zie ondernemers (voorzichtig) zichzelf weer bovenaan het lijstje zetten, meer in contact komen met fijne mensen om zich heen, meer rust nemen als dat nodig is. Kortom, meer in balans komen.

En dan is het bedrijf, jouw levenswerk, niet meer alles waar het om draait. En het mooie is, je zult zien dat jouw bedrijf daar flink van mee profiteert.

Dat is toch wel een hele mooie win-win 🤩?

Wil ik iets van het leven of wil het leven iets van mij 🤔 ?
Deze vraag houdt mij vandaag bezig. Waarom? Omdat ik merk aan mezelf dat ik veel aan het jagen ben. Ik wil meer doelen stellen, ik wil meer mensen helpen, ik wil meer resultaat halen, ik wil meer mooie samenwerkingen starten, ik wil meer geld verdienen en uitgeven, ik wil ook in andere gebieden werken.

Ik wil dus van alles.

Gevolg? Ik ben aan het jagen 😲 , ik sta te weinig even stil, ik doe veel dingen half, ik volg mijn eigen prioriteiten niet. En voor dat ik het weet zoek ik het geluk buiten mezelf. Als ik die doelen haal… Als ik meer resultaat haal… Als ik meer mooie klanten kan helpen… Allemaal als als als.

Ik kan veel beter stoppen met jagen en even achterover leunen. Even observeren hoe het gaat, even in de helikopter stappen en naar beneden kijken, even niet weten welke richting ik op wil. Dat betekent niet dat ik in bed blijf liggen. Dat betekent dat ik juist in actie kom. Maar dan alleen op de mooie dingen die voorbij komen.

Het leven dus even laten bepalen in plaats van dat ik van alles van het leven wil. Vertrouwen hebben in wat er komen gaat in plaats van de controle willen hebben. En dat is voor mij een heel helder verschil 🙏 .

Herken jij dit?

Rust in mijn hoofd, daar begint het eigenlijk allemaal mee. Als ik me onrustig voel, geen overzicht heb, snel geïrriteerd ben, mij zorgen maak of aan het haasten ben, dan weet ik dat het ligt aan de onrust in mijn hoofd 😵.

Het ligt niet aan de ander, aan de situatie, aan de tijd die snel gaat of aan iets wat ik verzin waar het aan ligt. Die onrust, zorgen en irritaties creëer ik zelf, dus kan ik er zelf ook wat aan doen. Dat is dan wel weer fijn. Ik moet het alleen mezelf even vertellen, dat ik zelf de oorzaak ben.

En ik ben dus zelf ook de oplossing 😁.

Even niet de TV aan doen, even niet mijn telefoon pakken, even niet haasten in het verkeer, even niet mij aangevallen voelen, even niet onzeker zijn wat anderen van mij vinden. Gewoon even niet. Even niks.

Ik kan natuurlijk ook telkens even gaan wandelen, pauze nemen, mediteren, muziekjes luisteren, onthaasten of wat dan ook. Uiteraard doe ik dat ook wel. Maar het begint bij mij bij de bewustwording. Bewust worden van de onrust in mijn hoofd. Pas dan kan ik een andere keuze maken dan ik gewend ben.

Dan geniet ik even van een rustig moment, dan laat ik anderen voor in het verkeer, dan bedenk ik waar ik op dat moment blij van word, dan kan ik op een rustige manier naar de gekte in de wereld kijken.

Door mijn bewustzijn te vergroten, kan ik de juiste keuzes maken en vergroot ik mijn persoonlijk leiderschap. Dat lukt mij niet altijd, maar wel heerlijk als het wel lukt 😍.

Hoe ga jij om met de onrust in je hoofd?

Waar kies ik voor? Persoonlijk slachtofferschap of persoonlijk leiderschap?

Waarom saboteer ik mezelf? Waarom vind ik het zo moeilijk om goed voor mezelf te zorgen? Waarom haal ik mezelf zo naar beneden? Waarom vind ik mezelf niet goed genoeg? Waarom vergelijk ik mezelf met anderen die knapper, slimmer en succesvoller lijken? Waarom durf ik mijn angsten niet onder ogen te komen 😐?

Het antwoord is eigenlijk heel simpel: omdat ik het gewend ben
Als ik gewend ben mezelf te vergelijken met anderen, zal ik altijd bevestiging krijgen dat anderen beter zijn dan ik. Als ik gewend ben slecht voor mezelf te zorgen, zal ik onbewust altijd slechte keuzes blijven maken. Als ik gewend ben te luisteren naar die stem in mijn hoofd die negatief praat over mezelf, blijf ik gewend aan een lage eigenwaarde.

Totdat…

Totdat ik er klaar mee ben 😈! Vanaf het moment dat ik erachter kom dat ik hier zelf verantwoordelijk voor ben, vanaf dan kan ik een verandering teweeg brengen. Vanaf het moment dat ik de patronen bij mezelf doorzie, vanaf dan kan ik deze doorbreken.

Maar ik moet mezelf wel eerst verantwoordelijk maken voor mijn eigen problemen. Want zolang ik de problemen blijf verleggen naar mensen of situaties buiten mezelf, zal ik deze verantwoordelijkheid niet gaan nemen.
Ik bepaal zelf hoe ik naar anderen en de wereld kijk, ik bepaal zelf hoe ik om ga met problemen die op mijn pad komen, ik bepaal zelf welke levensstijl bij mij past.

De verantwoordelijkheid bij mezelf neerleggen en daar ook echt actie op ondernemen om het anders te doen, dat is de verschuiving van persoonlijk slachtofferschap naar persoonlijk leiderschap.

En dat geeft een geweldig krachtig gevoel 💪!

Kies je voor ontspanning of kies je voor afleiding? Als jij (alweer) een super drukke dag hebt gehad, waar heeft jouw hoofd dan eigenlijk behoefte aan als je thuis bent? Nog meer prikkels? Nog meer scrollen en zappen 😏 ?

Nee natuurlijk niet. Je hoofd heeft nood aan het tegenovergestelde: ontspanning en rust. Je hoofd wilt alles van de dag even verwerken en het batterijtje weer kunnen opladen.

Ook al weet ik natuurlijk dondersgoed wat goed voor me is, toch blijft het lastig om altijd de juiste keuzes te maken. Het is zo verleidelijk om mijn telefoon te pakken. Het is zo verleidelijk om uit gewoonte de TV aan te zetten. Maar wat levert het mij eigenlijk op?

Bar weinig!

Naja het levert mij wel wat op. Het levert mij meer onrust in mijn hoofd op en een slechte nachtrust 😣 . Ik word vermoeider wakker en start de dag dus niet volledig opgeladen. Als ik dit patroon niet doorbreek en andere keuzes maak, zal die batterij ook niet meer vanzelf opladen.

En dat is niet zoals ik wil leven. Ik wil volle bak energie, ik wil rust in mijn hoofd, ik wil bewuste keuzes maken en voldoening halen uit mijn dag. Dus ik leg steeds vaker die telefoon weg en ik kies voor een schermloze avond. In het begin even wennen, maar oooh wat slaap ik dan lekker en oooh wat voel ik mij de volgende dag energiek en scherp. Heerlijk 😍 !

Houd jij wel eens een schermloze avond?

‘Help, ik ben de regie kwijt over mijn leven 😢. Ik heb het gevoel dat ik word geleefd en dat ik de controle ben kwijt geraakt. En dat terwijl ik op papier eigenlijk een prima leven heb. Een liefdevol gezin, een goedlopend bedrijf, een druk sociaal leven, een fijn huis. In principe heb ik het wel voor elkaar. Dus eigenlijk zou ik niet mogen klagen.

Maar toch haal ik geen voldoening uit hetgeen ik doe. Er heerst constant onrust in mijn hoofd en krijg het niet voor elkaar om tijd voor mezelf te nemen en echt goed op te laden. Mijn energie wordt steeds minder en zonder dat ik het door heb daalt ook mijn zelfvertrouwen. Hierdoor sta ik niet blij op en ga ik niet blij naar bed 😢.

Ik weet dat ik beter voor mezelf moet zorgen maar ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen. En eigenlijk heb ik daar ook de kracht niet echt voor. Althans dat maak ik mezelf wijs.

Hulp vragen vond ik altijd spannend en stelde ik liever uit. Dat komt vast wel een keer denk ik dan. Want ik moet me dan kwetsbaar opstellen en dat maakt mij gevoelsmatig nog zwakker dan ik al ben 😮.

Kortom, het is een soort negatieve spiraal waar ik zelf niet uit kom. Maar dat wil ik wel heel graag. Ik ben er klaar mee, ik wil geen slachtoffer zijn, ik wil er wat aan doen en weer leven. Ik wil weer voldoening halen uit hetgeen ik doe en trots zijn op wie ik ben en wat ik doe.’

Dit is een korte samenvatting van een klant bij de start van een coachtraject. Dit geeft heel goed weer dat de buitenkant van iemand er heel anders uit kan zien dan de binnenkant.

Is dit (deels) herkenbaar voor jou 😊?

‘Tom, ga je mee een stukje wandelen?’ ‘Huh wat?! Nee daar heb ik echt geen zin in.’

Dit was hoe het zo’n beetje elke keer ging. Ik hield niet van wandelen, dat vond ik iets voor saaie mensen en zonde van je tijd 🤐. En waar wandel je dan heen? Als er geen eindpunt is, dan kan je net zo goed thuisblijven toch?

Inmiddels kijk ik hier, gelukkig maar, heel anders naar. Wandelen doe ik tegenwoordig dagelijks. Ik kan al mijn gedachten even laten bezinken en dat geeft mij veel meer rust in mijn hoofd. Het geeft mij een beter overzicht of ik aandacht geeft aan de juiste dingen in mijn leven.

Bovendien is de natuur is veel mooier als je er de tijd voor neemt om haar eens goed te bekijken. Tegenwoordig kan ik er eigenlijk best wel van genieten.
Daarnaast krijg ik tijdens wandelingen veel meer inspiratie en ideeën. Er poppen ineens antwoorden op 😍 waar ik anders uren over na aan het denken ben. Mijn onderbewustzijn wordt dus op een fijne manier geactiveerd.

Tot slot is wandelen ook nog eens goed voor mijn gezondheid. In mijn werk zit ik veel, dus heel fijn dat ik mijn lichaam wel voldoende beweging gun. Ik hoef geen stappenteller meer te gebruiken, want ik weet dat ik wel goed zit.

En ja, tuurlijk is het fijn om samen te wandelen. Zeker als we er de tijd voor nemen en we alle dagelijkse rompslomp even achter ons laten. Vroeger moesten ze mij echt meesleuren, maar tegenwoordig word ik veel sneller gek van al dat binnen zitten.

Mooi he, hoe mensen kunnen veranderen 😁! 

Wat een metamorfose 😍! Met positieve verbazing noteerde ik de cijfers die, laten we haar nu even Ingrid noemen, zij als antwoord gaf op mijn vragen.

Gemiddeld was ze in 3 maanden tijd met meer dan 2 punten gestegen. Voor het onderdeel ‘rust in het hoofd’ ging ze zelfs van een 4 naar een 8 😲. Ik zag in haar ogen dat ze daar stiekem toch wel heel erg trots op was.

Ik laat mijn klanten cijfers geven voor hoe zij op dat moment hun leven ervaren. Dan geven ze aan het begin, halverwege en aan het einde van het traject scores voor een 20-tal verschillende onderwerpen. Zo zien ze zelf dat er daadwerkelijk een stijgende lijn in zit. En dat is eigenlijk altijd het geval.

In mijn ogen is het heel motiverend om bij te houden wat er goed gaat en hier even bij stil te staan. Het gaf Ingrid dan ook meteen goed gevoel en je zag direct haar zelfvertrouwen toenemen 💪. We hebben dit moment dan ook gebruikt als motivatie om een volgende stap te kunnen gaan zetten.

Vaak hebben mensen het zelf niet door dat ze flink aan het groeien zijn. Want elk periode van persoonlijke groei is al snel weer het ‘nieuwe normaal’. Dan horen ze positieve geluiden vanuit hun omgeving, of van mij, maar dan ervaren ze dat zelf maar heel eventjes. En door die cijfers te geven voor zichzelf wordt die groei een stuk inzichtelijker.

Niet die cijfers, maar die ‘trots’ die ik in Ingrids ogen zag, dat is de reden dat ik mijn werk zo mooi vind en zo’n grote drive heb om mensen te helpen groeien 😍.

Schrijven is de meest efficiënte en goedkope therapie die er is 😍. Het is super simpel en heeft tegelijk een magisch effect. Het is snel druk in mijn hoofd, ik wil van alles doen, maar als dat allemaal in mijn hoofd blijft zitten gaat het er niet beter op worden. Ik gebruik mijn pen en papier inmiddels steeds vaker.

Als er chaos heerst ik mijn hoofd en ik wat meer overzicht nodig heb. Als ik een vervelend gevoel ergens over heb maar niet zo goed weet waarom. Als ik ergens bang voor ben, maar dit eigenlijk wil wegduwen. Als ik denk dat ik een hele druk dag voor de boeg heb. Als ik veel dingen tegelijk moet onthouden. Als ik wil brainstormen over een te gek idee, maar er is geen brainstormmaatje in de buurt. Als het tijd is om mijn doelen aan te scherpen. Als ik voor een week boodschappen ga halen. Als ik mijn kennis en wijsheid wil delen met de wereld. Als ik even wil reflecteren op de dag die is geweest. Als ik meer uit mijn hoofd wil en meer in het nu wil leven.

En zo kan ik nog wel even doorgaan denk ik… 😁. Zoveel goede redenen om pen en papier te eren en te bedanken voor al die korte efficiënte therapiesessies.

Al mijn klanten ervaren ook de magische effecten van het ‘schrijven’ en kunnen eigenlijk niet meer zonder.

Vooral ook omdat het zo lekker simpel is, je van onbewust naar bewust gaat en je direct resultaat krijgt. En dat is precies waar ik van houd! 😍

Pak jij vaak pen en papier om dingen helder te krijgen?

De wekker gaat en het is nog donker. Wat een ellendig geluid is dat toch 😫. Ook al hoor ik dat geluid elke dag, het blijft ellendig. Mijn hoofd blijft liggen waar die ligt, alleen mijn arm maakt een zwaai naar rechts om met een veeg de wekker te stoppen. Ik wil nog niet opstaan en dat lukt voor mijn gevoel eigenlijk ook nog niet.

Een paar minuten later schrik ik weer wakker van datzelfde ellendige geluid. Want ja, dat werkt zo als je de snoozknop veegt. En weer geef ik mijn arm een zwaai en veeg ik dat geluid weer weg. En zo gaat dat een aantal keer achter elkaar 🤐. Elke keer weer doet het pijn, heb ik nog geen zin in de dag en heb ik niet de kracht om direct op te staan. Maar waarom blijf ik mijzelf dan hiermee pijnigen?

Ik wist simpelweg niet dat ik het ook anders kon. Inmiddels weet ik dat wel. Snoozen maakt mij vermoeider, heeft een slechte invloed op mijn humeur en geeft pijn signalen aan mijn brein. Genoeg redenen dus om het te veranderen.

Als nu de wekker gaat sta ik binnen 10 seconden op. Want binnen die 10 seconden heeft mijn brein nog niet de mogelijkheid gekregen om excuses te verzinnen om toch te blijven liggen.

Wacht ik toch langer? Tsja… dan zijn die excuses mij toch echt de baas en is mijn drive om de dag fris en fruitig te beginnen als sneeuw voor de zon verdwenen 🙄.
Was het moeilijk om met snoozen te stoppen? Nee eigenlijk niet. Ik heb met mezelf afgesproken dat snoozen geen optie meer is en heb mij aangeleerd om vanaf de wekker te tellen tot maximaal 10.

Heel af en toe doe ik er stiekem 30 seconden over om tot 10 te komen 😂, maar meestal gaat het goed. Het geeft mij zoveel meer energie om mijn dag goed te beginnen, dat het eigenlijk heel logisch voor mij is geworden.

Hoe snel sta jij op?