Waar kies ik voor? Persoonlijk slachtofferschap of persoonlijk leiderschap?

Waarom saboteer ik mezelf? Waarom vind ik het zo moeilijk om goed voor mezelf te zorgen? Waarom haal ik mezelf zo naar beneden? Waarom vind ik mezelf niet goed genoeg? Waarom vergelijk ik mezelf met anderen die knapper, slimmer en succesvoller lijken? Waarom durf ik mijn angsten niet onder ogen te komen 😐?

Het antwoord is eigenlijk heel simpel: omdat ik het gewend ben
Als ik gewend ben mezelf te vergelijken met anderen, zal ik altijd bevestiging krijgen dat anderen beter zijn dan ik. Als ik gewend ben slecht voor mezelf te zorgen, zal ik onbewust altijd slechte keuzes blijven maken. Als ik gewend ben te luisteren naar die stem in mijn hoofd die negatief praat over mezelf, blijf ik gewend aan een lage eigenwaarde.

Totdat…

Totdat ik er klaar mee ben 😈! Vanaf het moment dat ik erachter kom dat ik hier zelf verantwoordelijk voor ben, vanaf dan kan ik een verandering teweeg brengen. Vanaf het moment dat ik de patronen bij mezelf doorzie, vanaf dan kan ik deze doorbreken.

Maar ik moet mezelf wel eerst verantwoordelijk maken voor mijn eigen problemen. Want zolang ik de problemen blijf verleggen naar mensen of situaties buiten mezelf, zal ik deze verantwoordelijkheid niet gaan nemen.
Ik bepaal zelf hoe ik naar anderen en de wereld kijk, ik bepaal zelf hoe ik om ga met problemen die op mijn pad komen, ik bepaal zelf welke levensstijl bij mij past.

De verantwoordelijkheid bij mezelf neerleggen en daar ook echt actie op ondernemen om het anders te doen, dat is de verschuiving van persoonlijk slachtofferschap naar persoonlijk leiderschap.

En dat geeft een geweldig krachtig gevoel 💪!