De wekker gaat en het is nog donker. Wat een ellendig geluid is dat toch 😫. Ook al hoor ik dat geluid elke dag, het blijft ellendig. Mijn hoofd blijft liggen waar die ligt, alleen mijn arm maakt een zwaai naar rechts om met een veeg de wekker te stoppen. Ik wil nog niet opstaan en dat lukt voor mijn gevoel eigenlijk ook nog niet.

Een paar minuten later schrik ik weer wakker van datzelfde ellendige geluid. Want ja, dat werkt zo als je de snoozknop veegt. En weer geef ik mijn arm een zwaai en veeg ik dat geluid weer weg. En zo gaat dat een aantal keer achter elkaar 🤐. Elke keer weer doet het pijn, heb ik nog geen zin in de dag en heb ik niet de kracht om direct op te staan. Maar waarom blijf ik mijzelf dan hiermee pijnigen?

Ik wist simpelweg niet dat ik het ook anders kon. Inmiddels weet ik dat wel. Snoozen maakt mij vermoeider, heeft een slechte invloed op mijn humeur en geeft pijn signalen aan mijn brein. Genoeg redenen dus om het te veranderen.

Als nu de wekker gaat sta ik binnen 10 seconden op. Want binnen die 10 seconden heeft mijn brein nog niet de mogelijkheid gekregen om excuses te verzinnen om toch te blijven liggen.

Wacht ik toch langer? Tsja… dan zijn die excuses mij toch echt de baas en is mijn drive om de dag fris en fruitig te beginnen als sneeuw voor de zon verdwenen 🙄.
Was het moeilijk om met snoozen te stoppen? Nee eigenlijk niet. Ik heb met mezelf afgesproken dat snoozen geen optie meer is en heb mij aangeleerd om vanaf de wekker te tellen tot maximaal 10.

Heel af en toe doe ik er stiekem 30 seconden over om tot 10 te komen 😂, maar meestal gaat het goed. Het geeft mij zoveel meer energie om mijn dag goed te beginnen, dat het eigenlijk heel logisch voor mij is geworden.

Hoe snel sta jij op?